At yetiştirmeye ve eğitmeye başlamak istiyorsanız ya da binicilik sporunu yapıyorsanız , önce atın görme ve işitme duyularını ile bilişsel kapasitesini iyi bilmeniz gerekiyor. Aksi takdirde eğitimde başarılı olamaz ve huysuz davranışlar sergileyen bir ata sahip olabilirsiniz.
Eğer serimizin ilk yazısını okumadıysanız ilk yazıdan başlamanız faydanıza olacaktır.
[ilgilikarti2 id=”4281″]Görme
Atlar, av hayvanlarının sadece davranış anlamında değil, tipik özelliklerini de gösterir. Bir atın duyuları, her potansiyel tehdidi başarılı bir şekilde atlatmak için erken algılamaya yöneliktir. Bu, atların insanların gördüklerinden çok farklı bir şekilde dünyayı görmesine neden olur.
Atların insanlardan çok farklı bir görüş alanı vardır. Atların insanlardan çok farklı bir görüş alanı vardır; başın yanında bulunan gözler sayesinde, görme alanları neredeyse 360° kadardır – göremedikleri tek alan ise tam arka taraflarıdır.
Aşağıdaki görüntülerde, bir insan ve bir atın çevrelerini nasıl gördüklerini ve arasındaki farkların bazı örneklerini bulacaksınız.
Lütfen dikkat: aşağıdaki görüntüler, mevcut bilgiye dayanan bir atın görüş alanının yapay yaklaşımlarıdır – bir atın dünyayı nasıl gördüğüne dair kesin ve doğru bir resim yoktur!
Üstte yer alan sahne, yanyana bulunan at ve onun antrenörü için oldukça farklı görünüyor: römork antrenör için ana odak noktasıyken(üst resim), at çevresini çok daha fazlasını görecek ve römorku karanlık mağara gibi tehdit olarak algılama olasılığı daha yüksektir (alt resim). Römorkun, atın her iki tarafında bulunan yeşil çayırlara göre daha az çekici bir yer olduğu kesin!
Atın baş pozisyonu, gördükleri üzerinde de büyük bir etkiye sahiptir – aşağıdaki örnekte, atın bir engel önünde görüş alanını göstermektedir.
İşitme
Atların farklı bir işitme aralığı vardır – insanların ses aralığının dışında kalan sesleri duyabilirler. Özellikle daha yüksek frekanslı tonlar atlar için rahatsız edici olabilir.
Geniş, hareketli kulakları atların çok hafif sesleri işitmesine ve sesin kaynağını bulmalarına yardımcı olabilir.
İnsanların duyamadığı seslerden korkan ve tepki gösteren gösteren bir at, mantıksız bir şekilde hareket ediyor gibi görünebilir.
Bilgi İşleme
Sadece duyular değil, aynı zamanda bilginin işleme şekli de insanlara göre büyük ölçüde farklılık gösterir: İnsanlar genellikle gördükleri veya duydukları bir şeyi kategorilere ayırabiliyor veya değerlendirebiliyorlar. (örneğin, insanlar kapalı veya gölgeli bir yerdeki parlak alanların güneş ışığından kaynaklandığını hızlı bir şekilde anlar).
Atlar parlak noktalar olarak kaydeder ve tam olarak ne olduklarını bilmeden, genellikle bu durumu korkuyla karşılayacaklar. Bu parlak alanların yalnızca güneş ışığından kaynaklandığını, ata söylemenin bir yolu olmadığından, onlardan korkmamayı öğrenmenin tek yolu, görünüşleriyle ilgili olumsuz sonuçların olmadığını fark etmesidir.
Atlar ve insanlar arasındaki bu farklılık, kavrama ve duygusal kapasitelerindeki farklılıklardan kaynaklanmaktadır.
Duygular ve Biliş
Atların ve insanların beyinleri bazı önemli şekillerde farklıdır. İnsan beyninin bir özelliği büyük bir prefrontal kortekstir. Beynin bu kısmı akıl yürütme, planlama, karar verme, soyut düşünce veya kendini kontrol etme gibi şeyler için önemlidir. Bu, etkili bir şekilde geçmişi ve geleceği düşünebileceğimiz, mekansal ve geçici olarak birbirinden mekansal ve zamansal olarak uzaklaştırılan olaylar arasında bir bağlantı kurabileceğimiz anlamına gelir.
Muhakeme ve tefekkür düşüncesinin bu kapasitesine biliş denir.
Beynimizin düşünme ve tepki verme biçimimizi etkileyen bir diğer önemli kısmı limbik sistemdir. Bu, beynin evrimsel gelişim açısından prefrontal korteksten çok daha eski bir parçasıdır. Birçok hayvanda, limbik sistem bir insandan farklı değildir. Limbik sistem duyguların kontrol edildiği yerdir ve duygular da özellikle de hızlı bir tepki gerektiğinde önemli bir karar verme faktörüdür.
Duygular bir atın (ve diğer hayvanların çoğunda) reaksiyonları üzerinde büyük bir etkiye sahipken, yetişkin insanlarda reaksiyonların çoğu biliş tarafından yönetilir.
Çoğu hayvan için, ani bir “sürprize” tepki, çok daha kuvvetli olabilir; Özellikle av hayvanları, korku gibi bir duygu ile tetiklenen bir duruma hızlı ve net bir şekilde tepki verirlerse hayatta kalma olasılıkları daha yüksektir.
Hayvanların bilişsel kapasitesi daha az gelişmiş olduğundan, ani gelişen bir durumu atlatması daha uzun sürer.
Atların duygusal kapasitelerinin bir diğer önemli örneği, bireyler arasında güçlü bağlar oluşturmasıdır. Çoğu at, bir at arkadaşının kaybında kalıcı veya geçici sıkıntılı zamanlar geçirebilir.
Bir atın korku gibi olumsuz duygularla ilişkilendirdiği fiziksel, görsel veya sesli tepkiler, yıllar sonra aynı tepkiyi tetikleyebilir.
İyi gelişmiş duygusal kapasitelerinin aksine, atlar insanlardan çok daha az bilişsel kapasiteye sahiptir; farklı zamanlarda veya farklı yerlerde meydana gelen olaylara sebep sonuç ilişkisi kuramazlar.
Ancak bu, onların hafızasının kötü olduğu anlamına gelmez; Görsel veya işitsel bazı anları uzun yıllar boyunca hatırlamalarına izin veren mükemmel bir fotografik hafızaya sahiptir.
Görsel, sesli, dokunma duyuları atların eğitiminde önemli bir rol oynar. Bununla birlikte, iki olay arasında atların bağlantı kurma yetenekleri çok sınırlıdır. Örneğin atın bir davranışı için ödül verecekseniz, atın davranışı ile ödül arasında bir ilişki kurabilmesi için son derece kısa (ideal olarak acil) olmalıdır.
Birkaç dakika önce meydana gelen bir olaya verilen gecikmeli bir ceza atlar tarafından anlaşılamaz, çünkü at, ceza ile davranış arasında bilişsel bir bağ kuramaz.
Atların duygusal kapasitesini küçümsemek ve bilişsel kapasitelerini abartmak at yetiştiriciliğinde ve eğitimde sık karşılaşılan bir sorundur ve atlar için refah sorunlarına yol açabilir.
Ne yazık ki, olumsuz deneyimler – özellikle de duygu korkusuyla bağlantılıysa – kolayca 
atın hatıralarında yer alır. Ata binerken, eyerin ters kayması sonucu, binicinin ayağı üzengiye takılı bir halde korku ile koşmaya başlayan bir atın, binicinin ‘ata binme sırasında korkutucu bir an’ olarak hafızasında kalır. At, daha sonra kapatılırken veya ata binme sırasında stres belirtileri gösterebilir veya binicinin ata binmesini önlemeye çalışabilir. Kötü bir deneyimden sonra, ata ‘güvence vermek’ çok daha zordur. Bunun için ilk yapmanız gereken, kötü deneyimlerden yaşamamak için, öncesinde tedbirli olmalısınız.